Ruhum Safa Merve’de say eden Hacer gibi Muhtaç bir damla suya,
ufukları gözlüyor Kuyulara atılmış, koyu karanlık dibi
Can, Yusuf’a misafir cânân kimi özlüyor
Yakınsın bana ey Yâr, o kadar da uzaksın
Dağ olmuş darmadağın, Musa’lar nasıl baksın
Hasreti Yakup bilir, Züleyha’da tuzaksın
Her seheri bendegân vuslat diye gözlüyor
Yırtılsın şu perdeler, çekil ey cân aradan
Ses versin Cibril-Emin, kanat açıp Hira’dan
Muştular uçurulsun gönlüme mâverâdan Gözü Hakk’a dönene,
kader neyi gizliyor