Ramazan geldi. İnsanların biraz daha maneviyata önem verdiği çevresindeki ihtiyaç sahiplerine daha cömert davrandığı bir aydır Ramazan. Bereketin adıdır Ramazan.
Kim ne kadar fitre ve zekat verecek, kime verecek, kendisi mi verecek, başkası aracılığıyla verecek, aracı kullansa gerçekten ihtiyaç sahibine mi gidecek? gibi birçok sorunun sorulduğu aydır Ramazan…
Bir de pide fiyatlarındaki spekülasyonun konuşulduğu aydır.
Çünkü önemlidir pide, Ramazan’ın ekmeğidir. 11 ay boyunca “ekmeğimizle oynanıyor” diye yapılan haberler, Ramazan’da “pidemizle oynanıyor” diye yapılır.
Ama gelin görün ki, bu Ramazan o haberlere bile hasret kaldık.
***
Sebebi basit, her şey ateş pahası. Tarım ülkesiyiz ama domates 30 lira, patlıcan 30 lira, biber 30 lira, yerli muz 20, ithali 40 lira, şekere yüzde 31 zam geldi, Recep ayından önce 75 lira olan ayçiçeğiyağı 200 liraya vurdu vuracak, millet kahvaltıda yiyecek ejder meyvesi bulamıyor.
Yetmedi akaryakıtın litresi 20 lirayı aştı, dolar 15’e dayandı.
O da yetmedi bırakın simidi poğaçanın fiyatı ekmeği geçti.
Sorarım size; kim takar bu haberin bolluğunda pidenin gramını…
***
TÜİK kim? Açılımı Türkiye İstatistik Kurumu.
Başında Türkiye var demek ki ciddi bir kurum. Peki ne diyor TÜİK: Enflasyon yüzde 61.
Geçen yıl 45 litre depo 250 liraya doluyordu, şimdi bin lira.
Demek ki ciddi ama matematik bilmiyor.
Tamam ben de sadece akaryakıta bakılarak enflasyon hesaplanır demiyorum ama herkes ve her mal bir yerden bir yere giderken toplu taşıma dahi olsa bir araç kullanıyorsa, akaryakıtın da bir ağırlığı var demektir.
100 liralık benzinin ibreyi oynatmadığı gibi, akaryakıt da enflasyona mı etki etmiyor.
Her gün zam haberi var, boş geçen bir gün gördük mü? Hala mı enflasyon yüzde 61.
Başında Türkiye var ciddi olması lazım ama şaka gibi…
***
Peki ne yapacağız? Halimize mi yanacağız.
Tabii ki hayır.
Sürekli söylüyorum, tekrar söyleyeyim: Üretime dönmemiz lazım.
Türkiye’nin her köşesi bir üretim merkezi olmalı.
Köylü köyünde ekin ekmeli, hayvan bakmalı.
Sanayici işinde gücünde olmalı parayı dolara değil, çarklara yatırmalı.
Esnaf, tüccar kolay yoldan para kazanma derdinde olmamalı.
İthal ettiğimiz tüm ürünleri Türkiye’de nasıl üretiriz, bu sorunun cevabı aranmalı.
Kendimize yetmenin ve ürettiklerimizi ihraç etmenin bir yolu bulunmalı.
Herkes işini yapmalı ve emeğinin karşılığını almalı. Köylü köyünde, şehirle şehirde huzurlu olmalı.
Yoksa birkaç Ramazan sonra fitreye ihtiyacı olan biz oluruz.
Sahibini arayan Ud
Evet bayağı canımız sıkkın ama bazı güzel olan şeylerden bahsetmek istiyorum. Ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün bir sözü ile konumu açacağım “Sanatsız kalan bir milletin hayat damalarından biri kopmuş demektir. Bir millet sanata önem vermedikçe büyük bir felakete mahkumdur. Birçok unsurlar o felaketin derecesini fark etmez. Fark ettiği gün de ne kadar müthiş bir etkinlikle çalışmak gerektiğini tahmin edemez.
Geçen ay Zeytinburnu Belediye Başkanı Ömer Arısoy’un ev sahipliğinde Zeytinburnu Kültür Merkezi’nde Kuzenim Mustafa Yılmaz Kuş’un yönetmenliğini yaptığı Konyalı usta Necati Çelik’in müzik hayatını anlatan “Sahibini arayan Ud; Necati Çelik” filmin galası yapıldı.
Üç farklı ülkede çekilen belgesel çalışmalarına 2019 yılında başlanmış. Belçika ve Yunanistan’da gerçekleşen çekimlerin ülkemizdeki kısmı ise Konya, İstanbul, Ankara ve Antalya’da yapılmış. 2020’de tamamlanan belgeselin yayınlanması ise pandemi nedeniyle bu yıla sarkmış.
Belgeseli seyrederken sanatın hayata ve duygularınıza dokunduğunu hissediyorsunuz.
Necati Çelik hoca gibi yaşayan büyük bir değeri anlattığı için Kuzenim Mustafa Yılmaz Kuş’un emeğine sağlık diyorum.
https://www.yeniesnaf.com/mobil/kose-yazisi/329/keske-pidenin-fiyatini-konussak.html
