Dostlarını daima vefa ile hatırla.
Arayan sen ol,bulan sen.
Tanıyan sen ol,kucaklayan yine sen.
Kula vefası olmayanın,HAKK’a vefası olamaz.
Mahalleden,apartmandan,esnaflıktan,eğitim gördüğün kurumlardan,vatani görevinden ve mesaili çalıştığın iş yerlerinden kesinlikle kafanıza,gönlünüze uygun arkadaşlıklar ve dostluklar edinmişsinizdir.
Dostluk sevgi sabır anlayış ve güven üzerine pekişir.
Elimizden ne oldu da,dostluklar yok olup uçuştu.
Dostluklara kimler ne şekilde zarar verdi düşünmek gerekir.
İnsanoğlunun tek yaşam kaynağı sevgi olduğuna göre
içerinde sevdiğin dostluk yok olmuşsa,ivedili kafanı ellerinin arasına alıp nerede hata yapıyorum diye düşünmen lazım.
Şimdi ki,nesil daha da karamsar.
Ne mahalle ne apartman ne eğitimdeki arkadaşlıkları
“samimi ve güvenilir değildir düşüncelerindedir.”
Araştırıp soruşturduğunuz zaman karşınıza ebeveynlerin,”kimseye güvenme,yediğini içtiğini paylaşma,derslerde sınavlarda kendin için çabala”telkinleriyle doldurulduklarını öğreniyoruz..
Halbu ki,dersler veya ev ödevleri sınıf arkadaşlarıyla daha da pekişir.Kütüphaneye konu araştırmaları için sevdiği arkadaş yada dost edindiği kişilerle gidilir.
Peki ya belli yaşlara gelmiş insanlar.
Onlar,senelerce yedikleri içtikleri ayrı olmayan arkadaşlıklar dostluklar neden anlamsızca kırılırlar ayrılırlar?.
Zor dönemlerinde hep arayan soran moral veren hatta maddi destek sağlayıp hep yanında duran mutlu gününde sağ kolun olan dostluklar !!.
Bunlara sünger çekmek bu kadar kolay mı?
Belli yaşlardan sonra dosttun gibi bir daha bir dost bulabileceğini mi düşündün!
“Unutulmuş birer birer eski dostlar”.
Ben hayatım boyunca hiç bir dostuma kötü davranmadım ama defalarca kırıldıysam çok uzak durmuşumdur.
Karşılaşınca da selamımı hal hatır sorularımı sorarım.
VEFA’yı asla ama asla unutmam yapılan kırıldığım anı da.
Adımlarına ne kadar dikkat edersen et,sonuçta sevgiyle yoğrulmuş İNSANSIN.
BİR KAHVENİN KIRK YIL HATRI VAR İSE……..
