Dünyayı Kim Kurtaracak? / Mehmet Ali Abakay

Fransızlar, ” saçma” ifadesini ” absurd” biçiminde kullanır.
Saçmanın, akılla hakikatle alakası yok, elbette.
Bir de tüfengin fişenginde barutla bulunan saçma vardır, değdiği yeri inciten ya da delen.
Türk Sineması’nın kült filmlerinden kabul edilen, Kapadokya’da çekimleri yapılan, uzaya dair bölümlerinin de başka çalışmalardan kotarıldığı film vardır: Dünyayı Kurtaran Adam
Oyuncuları afişte yer almaktadır, zamanına göre hayal ve idrak sınırlarını zorlayan bu filmin.
Peluş ve sargı bezli uzaylıların bol bol karate dayağı yediği filmde, dönemin imkansızlığına rağmen Superman’ımız vardır.
Çok sonraları tezlere konu alan, dünyada ses getiren bu yapım, 2008 Yılı’nda çekilen yeni filmle tamamlandı: Dünyayı Kurtaran Adamın Oğlu.
Ikinci film, insan beynini yakan, cinnete davetiye çıkaran kurgusuyla daha bir ötelerde göründü.
İlk flimde sadece başrol oyuncusunun sınırlı sahnelerde görünmesi, olsa olsa yaşlılığından kaynaklı.
Biz, Uzay 1999’u seyrederken rûyalarımızda korkuyu peşinen kabul ederdik.
Sonrasında yeni yapımlarla yeryüzünü cehenneme çevirenler, gökyüzünü dünyayı kurtarma adına kirletmeye, sinema filmleriyle start aldı.
Ülkelere hak ve özgürlük vaadiyle işgale insanı razı edenler, zorakî misafirlerden bıkınca, usanınca dünün esaret bildikleri özgürlüklerine hasret kaldı günümüzde.
Renk ve çiçek adlarıyla etrafı hareketlendirenler, dünün Rambo, Conan serîsinin de fikir sahibidir, muhakkak.
Nice filmler var, filmler içinde.
Güldürünün paspal halinin Kahpe Bizans örneğinde de tavan yaptığı görülür.
Bu diğer yapımlarda da belirgindir de Dünyayı Kurtaran Adamın Oğlu’nun vizyona sansürsüz nasıl girdiği merak konusu.
Kendi milletini aşağılayan, bayrağını gözün içine içine sokan, Uzay Çalışmalarını Yürüten Kurumu tiye alan, aşağılayan yapım, komiklik adına başrol oyuncusu beraberinde diğer yan rollere alınan kadınlar ve bir yabancı futbolcu ile hasılatı garanti etme amaçlı.
Dünyayı günümüzde kimler kurtaracak?
İstanbul’u Neron yakmıştı, bilirsiniz.
Dünyayı yaksa yaksa garipler yakar.
Bu gün dünyayı kurtarmak isteyenler, dün olduğu gibi bu gün de sömürmek için iddialı.
Dünün savaşlarını topraklarında geçtiği için lanetleyenler, bu gün kendilerine ait olmayan ülke topraklarına avının ölümünü bekleyen akbaba konumunda.
Acaba bu ortamda şehirleri nasıl koruyabiliriz?
Şehirler korundu mu ülke korunur.
Ne yazık ki dün savaşlar, savaş meydanında kazanılırdı, şimdi masa başında, düğmelere basılmadan önce şehirleri karıştırarak.
Dünyayı kurtarma elbette önemli.
Şehrimizi tehlikelerden korumasını bilmeden dünyayı kurtarmaya kalkışmak, yel değirmenlerine saldıran kahramanı hatırlatıyor.
Şehrini sevenlere, dünyanın barışını ve ülkelerin kardeşliğini gönülden isteyenlere selam olsun…