enflasyonemeklilikötvdövizakpchpmhp
Adana
Adıyaman
Afyon
Ağrı
Aksaray
Amasya
Ankara
Antalya
Ardahan
Artvin
Aydın
Balıkesir
Bartın
Batman
Bayburt
Bilecik
Bingöl
Bitlis
Bolu
Burdur
Bursa
Çanakkale
Çankırı
Çorum
Denizli
Diyarbakır
Düzce
Edirne
Elazığ
Erzincan
Erzurum
Eskişehir
Gaziantep
Giresun
Gümüşhane
Hakkari
Hatay
Iğdır
Isparta
İstanbul
İzmir
K.Maraş
Karabük
Karaman
Kars
Kastamonu
Kayseri
Kırıkkale
Kırklareli
Kırşehir
Kilis
Kocaeli
Konya
Kütahya
Malatya
Manisa
Mardin
Mersin
Muğla
Muş
Nevşehir
Niğde
Ordu
Osmaniye
Rize
Sakarya
Samsun
Siirt
Sinop
Sivas
Şanlıurfa
Şırnak
Tekirdağ
Tokat
Trabzon
Tunceli
Uşak
Van
Yalova
Yozgat
Zonguldak
Etiket: şiir
REKLAM ALANI
sessizlikten arınmış bir gürültünün içine bırakıyorum seni ne aşk ne anlam, yalnızca yorgun bir su yatağı gibi duvarlara yazılı yalnızlıklara özenerek kimseye ait olmamanın verdiği huzurla sana veda ediyorum diz çöken aman dileyen seslerden geçip bir zamanlar hayal edilmiş ama yazılmamış bir şiirin sararmış dizelerine sığınarak; “bir yerlerde bir harf...
zaman nasıl da çabuk geçmiyor çürümüş dişlilerin arasına kayboluyor ömrümüz karanlık tuhaf şekilde güzel aydınlık fazlaca yorucu ve ben yarım asırlık bir rüyanın peşinde her şeyi siliyor hafızam artık tertemiz ve masum göğsüme unuttuğum şarkıların modası geçiyor çığlığı koptuğu yerden birleştiriyor gece ağaçlar köklerinde unutulmuş sözleri anımsıyor kabuk döküyor yaralarım...
Hayatı tuttun mu şöyle paçasından Her ânını hikmetten an yapacaksın Yapışıp zalimin pis yakasından Çadırını obasını kan yapacaksın Gül devşireceksin kor tarlasından Yanmış ellerini şan yapacaksın Herkes şekvacıyken sen susacaksın Her belaya hüsnüzan yapacaksın Sabır olacaksın kara taşlardan Zulmün gırtlağına gam yapacaksın Dostluğu beleş beleş dağıtıp öyle Düşmanlığa inadına zam...
Uzun süre direndim karşısında hayatın Suçu ispat edilmiş bir eski hükümlüyüm Kahrını çekiyorum laf anlamaz heyetin İlişsem öldürürler susmakla yükümlüyüm Kamuya açık yerde dikilip şaşı baktım Kaynana sopasıyla kovaladım kuşları Hazır olda bekledim itlere selam çaktım Tuvalet fırçasıyla fırçaladım dişleri Yok yazıldım firesiz katıldığım okulda Mektep kıyafetimin düğmesini söktüler Yararsız...
“Füruğ Ferruhzad’ın Anısına” Kalbine düşen gölge yaş olur kara göze Bir teselli feryadı yansırken dua söze Seni anlamaz zaman o geçmeyen haliyle Bir farklı bakış olur hüzünlü hal diliyle Yaralarım aşktandır dinmez benim feryadım Nerde bir garip görsem deli divane adım Sakin denizlerimde koparken her fırtına Kaderin bu cilvesi dertleriyse...
sabahları daha gözlerimi açmadan birkaç ölü bırakıyorum ardımda kaç yıl oldu bilmediğim adını unuttuğum sokaklardan geçiyorum kimselerin dönüp bakmadığı eski kahkahalar çarpıyor duvarlara ve sonra bir şamar gibi yapışıyor yanağıma dünden kalma bir sofra gibi seriliyorum hayatın ortasına kaşık çalınmamış çorbalar çatlamış tabaklar ve hep aynı korku; o gün adımı...
adımı ellerimle sildim aynalardan sanki kendime bakmayı unutsam bir parça hafiflerdi ağrılarım insan kendinden kaçamıyor, diye sözler icat etmişler oysa insan en çok kendinden kaçak… dün gece yağmurla konuşmaya çıktım göğsümde çırpınan balıklar okyanus ve susturamadığım çocukluğum hep bir ağızdan bağırmaya başladılar hep bir ağızdan isyan işte ben o gün...
Seni zorlayan yok boşa konuşma Eğer gelmiyorsan gelmem bir daha Ne sen kaybedersin ne ben küserim Yanında yönünde olmam bir daha Huzurun bir buçuk günden ibaret Sözlerin şüpheli, zandan ibaret Hayatın bir pıhtı kandan ibaret Hal hatır sormayı bilmem bir daha Titreyip dururken gölgeler gibi Katlanıp atıldım belgeler gibi Dört...
‘Kendi seyir alanımı gök altında sanmıştım ben Toprak ve su oyununu kendi dünyam sanmıştım ben’ Muhammed İKBAL Şu asumanın altında arzı sonsuz sanmıştım ben Aşk odunun aleviyle aşkı onsuz sanmıştım ben Nar-ı Beyza’da pişmeden benliğe inanmıştım ben Uluhiyyet âleminde şeksiz inanmıştım ben Akideler Kevser iken nefisle yıkanmıştım ben Gurur libası...
sana benzeyen her ne varsa sildim içimden gölgenden başladım en son kokunu söküp attım tenimden tenimde gezinen o gül kurusu ellerinin izini portakal mevsimini dağ havası sevişlerini göğsüme dudaklarının bıraktığı böğürtlen lekesini senden kalan her ne varsa sildim hepsini -mutlu musun şimdi- seninle dünyayı boynuma asmıştım ben zaman ipi gevşemiş...
Seni zorlayan yok boşa konuşma Eğer gelmiyorsan gelmem bir daha Ne sen kaybedersin ne ben küserim Yanında yönünde olmam bir daha Huzurun bir buçuk günden ibaret Sözlerin şüpheli, zandan ibaret Hayatın bir pıhtı kandan ibaret Hal hatır sormayı bilmem bir daha Titreyip dururken gölgeler gibi Katlanıp atıldım belgeler gibi Dört...
ben kadın ilk çığlık ilk ayartı ilk meydan okuma dişlerimin arasından dökülen kelimelerle titriyor dünya senin yabancı ellerinde yanan bir kıvılcımım ben sakın söndürmeye kalkma; yangınımda yitir kendini bir yanım çöl bir yanım tufan ikisi de seni boğmaya seninle boğulmaya hazır ben kadın sırrı gözlerimin kuytusunda saklanan baktıkça kanatıyorsun kendi...
Çizgili formayla geliyor hayat Gülerek atıyor herkese çalım Küt diye vuruyor yalnızlık hissi Anten ayarıyla oynamayalım Telefon yazıyla sekiz çekirdek Hafıza yetersiz anı desen yok Mastika oynuyor dizde kıkırdak Gözünü oyuyor sivri dişli fok Sınırlı sayıda personel mutlu Eşitlik söylemi koca bir yalan Etleri az pişmiş pilav nohutlu Tabağı yalıyor...
Hava sağanak yağışlı sokaklar ıslak Kafamda şiir olabilecek bir iki taslak Kadıköy Eminönü Zeytinburnu Maslak Sevdiceği çekip gitmiş dağlara doğru Dikkat ederseniz modernist epik Neoliberal sevdalar ezber oluna Pesimist mesimist varoluşçu septik Oğlan kızmış dövme yapmış koluna Boşuna nar gibi kızarmadı börek Çırpılıp bardağa dolmadı ayran Ben dolaylı diyeyim siz...
gökyüzü, unuttuğum bir rüyanın perdesi yıldızlar eksik, ayın sırtı dönük ve ben kendi karanlığımda gölgemi arıyorum bir zamanlar benim olan yankı şimdi başka bir boşluğa kanat olmuş karmaşanın diliyle konuşuyorum bu gece harfler içime doluyor içinden çıkamadığım ses olmaktan vazgeçen heceler gibi boğazımda biriken anlamlar sessizliğe düşüyor sanrılar gözlerimi zehirliyor...
Gecelerden son gece, sandım da sabahladım Yeni günün hayrına kandım da sabahladım Yol verirken gecenin kuytuları sessizce Zaman denen gemide söndüm de sabahladım Ellerimde bir boşluk, dilimde ağıtlarım Gökte çoban yıldızı döndüm de sabahladım Katrelerden bir derya, ben içinde kayboldum Ummanın hayalini andım da sabahladım Sardıkça karanlığın korkutan yanlızlığı Sonsuzun...
gecenin kırıntıları dökülür saçlarından ölüm -sessizliğin- soğuk şarkısını fısıldar tenha bir sokakta karanlık hikayeler yazılır hayallerinde izmarit yanıkları üstü başı ağır roman kokan kadınların. adımları rüzgara yenilmiş, makyajı gözyaşına eteklerinde taş döşeli yolların ahı bir sigaranın ucunda tüter hayatları hayalleri duman edilmiş/olmuş kadınların. gözlerinde yarım kalmış masallar anlatılır her defasında...
Avuçladım da tuttum gül yüzün ziyasını Güller sitem eyledi ak goncalar kıskandı Gündüz gözüyle gördüm, sevdanın rüyasını Ufka doğan güneşi gönül Mehlika sandı Sevdalara aç gönül gözler afaka dalmış Mücellâ gülüşlere, diyarlar hasret kalmış Seherler âşk ehline, müjdeli haber salmış Bad-ı saba estikçe bu son şahika sandı Hasreti dese sözler...
